Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Πέντε χρόνια «στο ναδίρ» και τον προηγούμενο μήνα «στα Τάρταρα» (2/4)

Πέντε χρόνια «στο ναδίρ» και τον προηγούμενο μήνα «στα Τάρταρα» (2/4)Συνέχεια από: εδώ

23η Απριλίου 2010 - 29η Δεκεμβρίου 2014

Ενδεικτικά τα δύο γραφήματα, (αυτό της μετοχής της Ε.Τ.Ε. και αυτό της τιμής τους χρυσού), καθώς και ο πίνακας με τις διεθνείς τιμές των τροφίμων, που αναρτήσαμε, για πρώτη φορά, στο, κατ' ευφημισμό, κοινωνικό, δίκτυο, «Facebook», τέλη Οκτωβρίου 2014. Διακριβώνεται (και) από τα γραφήματα αυτά, εντούτοις- εξακριβώνεται (και) από τον πίνακα αυτόν «το μέχρι τώρα, [αυτό το οποίο έχει επιτευχθεί (;) μέχρι τώρα]».

Δεν προκύπτει από το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ότι «οι θυσίες πιάνουν τόπο»

Την πεποίθηση της εγχώριας κεφαλαιαγοράς, αναφορικά με την αδιέξοδη πορεία της οικονομίας, την τελευταία τετραετία
μετοχή Ε.Τ.Ε. 2010 - 2014
μετοχή Ε.Τ.Ε. 2010 - 2014
first post 
- πενταετία, σκιαγραφεί, ο, σταθερά, καθοδικός, δείκτης, της τιμής της μετοχής της Ε.Τ.Ε., το, ίδιο, αυτό, χρονικό, διάστημα.

Άλλοι στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ και άλλοι στην ουρά για ένα iPhone

Την αυξητική τάση του κόστους διαβίωσης, (των δαπανών διαβίωσης), αναδεικνύει ο πίνακας των διεθνών τιμών των τροφίμων. Εξέλιξη, η οποία, την τελευταία τριετία - τετραετία, οφείλεται σε έλλειψη, κυρίως. (Βλ. π.χ. την ραγδαία μείωση της παραγωγής αραβόσιτου στις Η.Π.Α. ). Έλλειψη, ωστόσο, η οποία (επι)συμβαίνει, σε εποχή ύφεσης, (σε εποχή, κατά την οποία, τα εισοδήματα, περικόπτονται, διαρκώς). Οπότε, οι σχετικές τιμαριθμικές αυξήσεις -τόσο οι οφειλόμενες σε έλλειψη, όσο και οι οφειλόμενες σε αισχροκέρδεια- συμπιέζουν, περαιτέρω, το, διαθέσιμο, προς κατανάλωση, εισόδημα.

Συγκρατούνται, κατά τον τρόπο αυτόν, οι πληθωριστικές πιέσεις σε περιοχές όπου επικρατεί κεφαλαιακός ολοκληρωτισμός. (Σε περιοχές όπου το νόμιμο μέσο συναλλαγών είναι ένα πολυεθνικό νόμισμα). Δεν είναι, άλλωστε, πάντοτε, παντού, μεμπτό μέτρο ο περιορισμός της ζήτησης. Χωρίς αντίμετρα, όμως, η θέση των χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων της κοινωνίας καθίσταται όλο και πιο δυσχερής έτσι. Γενικά «η συνταγή αυτή», (εν)έχει «περισσότερες αντενδείξεις», (απ' ότι «ενδείξεις»), για την ιδιωτική οικονομία όταν αυτή «νοσεί» βαθιά, (όταν αυτή έχει καμφθεί σημαντικά). «Την στεγνώνει, (την παραλύει)», π.χ. την λιανική και κατ' επέκταση την χονδρική το ακριβό χρήμα και η αδιάκοπη αύξηση των έμμεσων, κυρίως, φόρων, σε εποχές φθηνού εργατικού κόστους μα και ισχνής, ταυτόχρονα, κερδοφορίας των επιχειρήσεων. «Με επιταγές, (με υποσχέσεις "λαμβάνειν"), γεμίζουν οι τσέπες, κατά τον τρόπο αυτόν, (όχι με ζεστό χρήμα)». Το συγκεκριμένο «μίγμα» πολιτικής, μετατρέπει την κρίση σε πρόπλασμα κυμάτων κρίσεων, (αναπαραγωγής κρίσεων). Κάτι το οποίο επαληθεύεται και από την περιορισμένη ρευστότητα στην αγορά.
food price index 2000-2014
food price index 2000-2014
first post
Όταν η κατάσταση αυτή παγιώνεται -ήδη έχει παγιωθεί- οδηγεί στην παραδοξότητα, η, μεν, απαρέγκλιτη συγκράτηση των δημοσίων δαπανών, να εκμηδενίζει το έλλειμμα, (σωστή πολιτική), η, δε, προσφορά αγαθών, (προϊόντων και υπηρεσιών), να μένει, κατά το μεγαλύτερο μέρος της, στα αζήτητα, (αδιάθετη), εξαιτίας της αδυναμίας των νοικοκυριών να δαπανούν, (λάθος πολιτική). Περιπλοκή η οποία επιτείνει, μεταξύ άλλων, την περαιτέρω μείωση των θέσεων εργασίας αλλά και την περαιτέρω αύξηση των δανειακών βαρών, όσων από τις επιχειρήσεις (παρα)μένουν, ακόμη, ανοιχτές - όσων από τα νοικοκυριά δεν έχουν, ακόμη, διαλυθεί και υπολειτουργούν (!)

[Απορίας άξιο είναι στην παρούσα συγκυρία: Ποιας χώρας κυβέρνηση δύναται να επιφέρει την συμφέρουσα για τους υπηκόους της εξισορρόπηση ανάμεσα στις ανωτέρω δύο αυτές πολιτικές, (ούτε «έρμαιο» των εισαγωγέων να γίνεται, δηλαδή, η χώρα, ούτε, οι νεόπτωχοι και δη σε μία περίοδο αφθονίας να πολλαπλασιάζονται), αν δεν ελέγχει η ίδια την ποσότητα και την ροή του χρήματος που κυκλοφορεί στην επικράτειά της, (αν δεν διοικεί η ίδια το νόμισμα - αν δεν έχει εθνικό νόμισμα);]  

Πόλεμος με PC μεταξύ Τραπεζών (επ)ακολουθεί κάθε ανόδου της τιμής του χρυσού μετά το 1991

Ο δείκτης της τιμής του χρυσού, τέλος, προοιωνίζεται, κατά, κλασικό, τρόπο, τα χειρότερα, όταν ανεβαίνει και μάλιστα επί, μακρό, χρονικό διάστημα. Η τιμή του χρυσού, στην, λεγόμενη, βιομηχανική - μεταβιομηχανική εποχή, θεωρούνταν προάγγελος στρατιωτικών επιχειρήσεων ευρείας κλίμακας, ενώ, τις τελευταίες δεκαετίες, (στην εποχή της λεγόμενης εικονικής οικονομίας), θεωρείται προάγγελος οικονομικών πολέμων και μάλιστα ανεπαίσθητων. [Εξ αποστάσεως, γαρ, (μπρος από οθόνες - πάνω από πληκτρολόγια), π.χ. η μόχλευση]. Οι δείκτες της τιμής του χρυσού, όπως άλλωστε και της τιμής του πετρελαίου και του χρήματος, (βλ. αντίστοιχα και δείκτες κόστους βιομηχανικής ενέργειας και μεσοπρόθεσμου δανεισμού), είναι δείκτες, οι οποίοι, κατά κανόνα, ανέρχονται, όταν οι τιμές των μετοχών υποχωρούν και αντιστρόφως, (υποχωρούν όταν οι τιμές των μετοχών ανέρχονται).
gold price index 2000-2014
gold price index 2000-2014
fisrt post
Όλοι, γενικά, οι κοστοβαρείς, λεγόμενοι, δείκτες, «βαίνουν καλώς», όταν η κερδώα ελπίδα «σβήνει», (όταν τα ταμπλό των Χρηματιστηρίων «κοκκινίζουν», (βλ. συνθήκες παρατεταμένης ύφεσης - «κλίμα» bear market). 

Σοφό είναι το να διαψεύδει την πραγματικότητα ο πολιτικός, μα, όχι για καιρό

«Οι θυσίες πιάνουν τόπο», υποστηρίζουν, εδώ, (στην Ελλάδα), οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων, οι οποίες ανανεώνουν, μέχρι (και) την παρούσα στιγμή, την αρχική Συμφωνία, την οποία υπέγραψε η κυβέρνηση του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, με το Δ.Ν.Τ., με την Ε.Κ.Τ. (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Υπενθυμίζεται, ότι στην Συμφωνία αυτή προβλέπονται και οι ρήτρες όσον αφορά στο τυπικό της ανανέωσης των παρεπόμενων -κύριων ή επιμέρους- δανειακών Συμβάσεων. (Βλ. τους όρους - βλ. το δικονομικά παραδεκτό, σύμφωνα με το διεθνές οικονομικό Δίκαιο). «Κατά το πνεύμα και το γράμμα» του αγγλικού Δικαίου καταρτίστηκαν, σημειωτέον, τα πρώτα, αυτά, Κείμενα. (Βλ. 6ης Μαΐου 2010, 8ης Μαΐου 2010, 10ης Μαΐου 2010).

Δεν φαίνεται, παρά ταύτα, να ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι «οδηγούμαστε κάπου». Το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται, μέχρι σήμερα, την κρίση, εμμένει στην άποψη ότι «υπάρχει ελπίδα», μα, οι δείκτες - πίνακες των αγορών, (βλ. ανωτέρω), δεν επαληθεύουν τα, περί αντιστροφής τους κλίματος, πολιτικά, αυτά, επιχειρήματα. Υπόψη, δε, ότι οι ανωτέρω δείκτες, είναι δείκτες βάσης, κατ' ουσία - (δείκτες οι οποίοι αποτυπώνουν «το κλίμα - την ψυχολογία» στην αγορά. Γιατί, αυτό, είναι, πρωτίστως, η αγορά: «κλίμα» είναι - «ψυχολογία» είναι).

Οι κυβερνώντες, εδώ, (στην Ελλάδα), όπως και σε κάθε άλλη χώρα, επιδεικνύουν, συνήθως, τους δείκτες οι οποίοι αφορούν στην μακροοικονομία. Μόνο που οι μακροικονομικοί δείκτες αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα σε επίπεδο κεντρικής, ως επί τω πλείστον, κυβέρνησης, (κεντρικής οικονομίας), όχι οικονομίας βάσης. Επ' αφορμή αυτού τελεί κάτω από μόνιμη, σχεδόν, σύγχυση ο πολίτης - ο μέσος πολίτης (δι)απορώντας για μύριες όσες καταστάσεις - για τόσα και τόσα πρόσωπα. Παράδειγμα: Ισοσκελισμένος «έκλεισε» ο προϋπολογισμός του τελευταίου οικονομικού έτους. Μείζονος, αναμφίβολα, πολιτικής σημασίας το επίτευγμα αυτό. Μόνο που η αύξηση των επενδύσεων, εξακολουθεί να προσκρούει στην χαμηλή, κυρίως, ζήτηση, αφού, το εισόδημα, εξακολουθεί να (συμ)πιέζεται. Που έγκειται, συνεπώς, ο συγκερασμός των ανωτέρω, δύο, συνισταμένων, [πως, (με ποιόν ορθολογικό τρόπο), «οδηγούμαστε κάπου»;]

Ποιος επενδύει εκεί όπου τα χρηματικά προς κατανάλωση - αν όχι και προς (υπερ)κατανάλωση, διαθέσιμα, είναι «δια παν ενδεχόμενο» ενθυλακωμένα, ή, τα έχει μόνον ο ένας στους 100 καταναλωτές; Ή «δεν τρώει η φθήνια τον παρά»; Αναίτια διερωτάται ο πολίτης, σχετικά, λοιπόν; χωρίς λόγο «διαρρηγνύει τα ιμάτιά του»; Αν η ανάπτυξη σε επίπεδο ιδιωτικής οικονομίας δεν αποτελεί -δεν δύναται να αποτελέσει ακόμη, (ακόμη;)- συμπαρακολούθημα της σταθεροποίησης η οποία έχει, στο μεταξύ, επιτευχθεί, σε επίπεδο δημοσίων οικονομικών, τότε, προς τί η σταθεροποίηση, (γιατί τόσες - τέτοιες θυσίες); Προαπαιτεί και η στασιμότητα π.χ. μεταρρυθμίσεις;

Η απομείωση των εξόδων και μόνο (προ)κρίνει το οικονομικό μέλλον μίας - καθεμιάς χώρας;

Νοείται οικονομικό μέλλον με μείωση των εξόδων και μόνο; Αν ένα νοικοκυριό περιστείλει τις δαπάνες του π.χ. για διασκέδαση σημαίνει πως έγινε, έτσι, πλουσιότερο; Τα αυτά εισοδήματα που είχε πριν δεν έχει πάλι; Τα οποία, (εισοδήματά του), άρχισε, πλέον, να ξοδεύει, κατά τρόπο λελογισμένο, (ιεραρχώντας τις ανάγκες του). Όχι, ωστόσο, ότι αυξήθηκαν, κιόλας, με την ευταξία αυτή, (στα έξοδα), οι πρόσοδοί του. Φυλακή δεν οδηγείται όποιος δεν είναι χρεοφειλέτης. Τι σημαίνει, ωστόσο, αυτό, ότι ευημερούν, κιόλας, όσοι καταφέρνουν να μην χρωστούν - όσοι, απλώς και μόνο, καταφέρνουν να μην χρωστούν;

Πρέπει να αυξάνονται και τα έσοδα για να επανακάμψει η οικονομική αισιοδοξία, δεν αρκεί, απλώς και μόνο, να μειώνονται τα έξοδα.

Απαραίτητη η ταμειακή τάξη. Ουδείς αμφιβάλλει ως προς αυτό. Ή, τουλάχιστον, ουδείς, με εξαίρεση πολιτικούς διεκπεραιωτές, τόσο του εγχώριου, όσο, ή, κυρίως, του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου, οι οποίοι αρέσκονται να ασκούν φιλολαϊκή εισοδηματική πολιτική με δανεικά, εκποιώντας, (υποθηκεύοντας), τοιουτοτρόπως, το μέλλον του κοινωνικού σώματος. Κάθε «άδειο» πολιτικά «πουκάμισο» που ανέρχεται στην εξουσία για να την σφετεριστεί, (για να λεηλατήσει την φορολογητέα ύλη), παραμένει στον θώκο του, (εκλέγεται και επανεκλέγεται), «με το σπαθί» των Τραπεζών, [«ταΐζοντας», μέσω των αλλεπάλληλων εκδόσεων εντόκων γραμματειών και ομολόγων, όσους στηρίζουν την εκχωρημένη στις ντόπιες και ξένες Τράπεζες άνομη, κατ' ουσία, αυτή, εξουσία του)].

Το σύνολο της κοινωνίας πληρώνει, κατόπιν, τα επίχειρα καθεμιάς τέτοιας …πολιτικής, ωστόσο. [Μυστική ως γνωστόν η ψήφος σε αντίθεση π.χ. με τις διευθύνσεις κατοικίας των φορολογουμένων. Πίστεψαν π.χ. και το 2009 «στον καθρέφτη τους» πολλοί έλληνες - πολλές ελληνίδες, μα, δεν κλήθηκαν, κατόπιν, μόνον, αυτοί - μόνον, αυτές, «να κολλήσουν το θρυμματισμένο τους "είναι"», κλήθηκαν άπαντες, (κλήθηκαν όλοι οι έλληνες - κλήθηκαν όλες οι ελληνίδες). Ή δεν θα «έκοβαν "κόσμο και κοσμάκη" τα γυαλιά αυτά» αν το χρεοστάσιο είχε εξελιχθεί κατά τρόπο ανεξέλεγκτο;]

Αλλά, ναι, το αληθές - το ακριβές είναι ότι το ταμειακό νοικοκύρεμα δεν αποτελεί πανάκεια.

Δεν υφίσταται οικονομικό μέλλον αν το πρωτογενές πλεόνασμα δεν συνοδεύεται και από ταμειακές (εισ)ροές. Αν δεν αυξάνονται και τα κέρδη όταν μειώνονται τα κόστη, τότε, τί νόημα έχει η οικονομική δραστηριότητα, (ποιο το κίνητρό της); Την μη επιδείνωση των δημοσιονομικών, (έναν πιθανό - πολύ πιθανό αυριανό εκτροχιασμό των δαπανών), διασφαλίζουν οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, όχι, όμως και ανάπτυξη. [Δεν εγγυάται από μόνη της η αποφυγή τής δημόσιας σπατάλης ένα καλύτερο αύριο - χρειάζονται και επενδύσεις, απαιτούνται και επανεπενδύσεις για να εμφανιστεί ξανά το χαμόγελο, (η αισιοδοξία), στα μάτια των πωλητών και των αγοραστών.]

Όλοι -άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο- συμφωνούν, ως προς το γεγονός, ότι αποφεύχθηκε «το βάραθρο» (τα χειρότερα) και ότι θα πρέπει, εφεξής, να ακολουθείται χρηστή διαχείριση. Απ' εκεί και πέρα, ωστόσο, «τι μέλλει γενέσθαι»; Πότε θα προστεθεί αξία, (πραγματική αξία), στο παραγόμενο Εθνικό Προϊόν; Γιατί, αν δεν συμβεί αυτό, (αν δεν μεγεθυνθεί η οικονομία), τότε, ερώτημα γενάτε, μεταξύ άλλων, όσον αφορά (και) στον ακόλουθο πιθανό - πολύ πιθανό τραγέλαφο: Θα (επ)αρκούν τα δημόσια έσοδα και την επαύριο, προκειμένου αυτά να (υπερ)καλύπτουν τα δημόσια έξοδα; Ή, ο οικονομικός μαρασμός, (η συρρίκνωση), θα οδηγήσει, εκ νέου, σε δανεισμό, (για καλυφθεί, έτσι, το έλλειμμα, το οποίο, στο μεταξύ, θα έχει σωρευτεί);    

Δεν κάνει διακρίσεις η αγορά, (δεν είναι «ρατσιστής» η αγορά)

Αντώνης Σαμαράς
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ.
κ. Αντώνης Σαμαράς
στον Σ.Ε.Β.
Σύσσωμη η αγορά επικροτεί τις μέχρι τώρα προσπάθειες των κυβερνώντων όσον αφορά στην δημοσιονομική εξυγίανση. Το ίδιο ισχύει και με την μειοψηφία των υπεύθυνων πολιτών αφ ης στιγμής τα μη νεοφιλελεύθερα «εγώ», (οι μη ατομιστές - οι «μη κακομαθημένοι», επί τω λαϊκότερο - οι μη εγωμανείς), ήταν - είναι, πάντοτε, λίγοι, μέσα σε κάθε κοινωνική ομάδα, (οικογένεια, χώρο εργασίας, γειτονιά κ.λπ.)

Την δάνεισε, άλλωστε, την χώρα, η αγορά. Τόσο η διεθνής, όσο και η εγχώρια αγορά. Αναμενόμενο είναι το να θέλει «να πάρει πίσω το κεφάλαιο της με τον (προ)συμφωνημένο τόκο».

Αλέξης Τσίπρας
Ο επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης
και πρόεδρος του Συ.Ριζ.Α.
κ. Αλέξης Τσίπρας
στον Σ.Ε.Β.
Και τις αιτιάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όσον αφορά στην οικονομία βάσης, συμμερίζεται, ωστόσο, η αγορά, όπου, οι αιτιάσεις, αυτές, έχουν έρμα, (βασιμότητα). Το ίδιο ισχύει και με ουκ ολίγους υπεύθυνους πολίτες τους οποίους, επίσης, προβληματίζουν οι αντιφάσεις οι οποίες περιγράφτηκαν ανωτέρω. [Αντιφάσεις που ο καθένας καταλαβαίνει, με όλα αυτά που βιώνει την τελευταία πενταετία, ότι δεν έχουν να κάνουν, ούτε στο ελάχιστο, με θεωρητικές, (ιδεολογικές κ.α.), πομφόλυγες, μα, με την απτή, (με την χειροπιαστή), πραγματικότητα - καθημερινότητα].

Κάθε χώρα, της οποίας το εμπόριο είναι εξαγωγικής και μάλιστα επιθετικά εξαγωγικής κατεύθυνσης, αντλεί συμφέρον από πολιτικές προτάσεις των οποίων η υλοποίηση -τυχόν υλοποίηση- θα τονώσει την ζήτηση, (θα αυξήσει την καταναλωτική δαπάνη - θα στηρίξει την καταναλωτική πίστη). Το ίδιο ισχύει και για τους μεσάζοντες του

Θεόδωρος Φέσσας
Ο πρόεδρος, δ/νων σύμβουλος, βασικός μέτοχος της «Info‐Quest»
και από 27ης Φεβρουαρίου 2014 πρόεδρος του Σ.Ε.Β. (Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων) κ. Θεόδωρος Φέσσας
εισαγωγικού εμπορίου, εδώ. Το ελληνικό εξαγωγικό εμπόριο, εξάλλου, ούτε ανταγωνιστικό είναι, ούτε υπολογίσιμου μεγέθους, οπότε, οι παράγοντες τής αγοράς και προπαντός της διεθνούς αγοράς, (ιδίως χωρών οι οποίες βρίσκονται εκτός «Ευρωζώνης»), συμφωνούν με πολλές από τις προτάσεις τις οποίες έχει κάμει, (έχει διατυπώσει), για την ελληνική οικονομία, η Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Αν σε μία χώρα οι έμποροι κλαίνε στ' αλήθεια, οι βουλευτές γελάνε στα ψέματα

Δεν μπορεί να αποδοθεί στην τύχη π.χ. το γεγονός ότι οι επενδυτές στο Χρηματιστήριο δεν εμπιστεύτηκαν ούτε στιγμή, μέσα στα τέσσερα - πέντε, τελευταία, αυτά, χρόνια, τις αλληλοαναιρούμενες πολιτικές διαβεβαιώσεις για τις οποίες έγινε ήδη, λόγος. Αναμενόμενο, άλλωστε: Πάντοτε οι αγορές εμφανίζουν μία «κάποια» δυσανεξία έναντι της υπερβολής, πόσο μάλλον έναντι της παραδοξότητας στον λόγο, (στον πολιτικό λόγο, στον κοινωνικό λόγο).

Μόνο που το ίδιο ισχύει - το ίδιο αρχίζει να ισχύει και για τους πολίτες όταν οι κυβερνώντες «το παρακάνουν». Αρχίζουν και οι πολίτες, σιγά σιγά -ο ένας μετά τον άλλο- να δυσπιστούν, σε ότι έχει να κάνει με πολιτικές εικόνες οι οποίες, ενώ, «στα μάτια τους», εξακολουθούν, «να φαντάζουν, ζωντανές, στην τσέπη τους, παραμένουν - συνεχίζουν να παραμένουν, νεκρές».

Κερδίζει ή χάνει η παγκόσμια αγορά όταν η εγχώρια αγορά χάνει;

Ε ναι, όταν «η αίσθηση "στην πιάτσα"» είναι για τέσσερα με πέντε, συνεχή, χρόνια, αρνητική, κάπου, (βλ. μηδενικής προσδοκίας κέρδους από κάπου), αυτό, δεν σημαίνει ότι «υπάρχει ελπίδα». Το αντίθετο σημαίνει. Ή, αν όχι παντού, (αν όχι διεθνώς), τουλάχιστον, εδώ, (σε αυτόν, εδώ, τον τόπο).

Νοείται εθνική οικονομία χωρίς εθνικό νόμισμα;

Και δεν γίνεται αυθαίρετα ο γεωγραφικός προσδιορισμός. Γιατί, όντως, εθνική οικονομία χωρίς εθνικό νόμισμα δεν νοείται. Μα έχει περιέλθει και άλλες φορές η Ελλάδα σε κατάσταση χρεοστασίου. Διέθετε, ωστόσο, εργαλείο άσκησης νομισματικής πολιτικής, (εθνικό νόμισμα). Είναι η πρώτη φορά που τελεί υπό καθεστώς χρεοστασίου και μάλιστα ελεγχόμενου, (χρεοστασίου), χωρίς να δύναται να αμυνθεί με «όπλο» π.χ. το συνάλλαγμα. 

Αύριο (Κυριακή 4ης Ιανουαρίου 2015) το:
«Πέντε χρόνια "στο ναδίρ" και τον προηγούμενο μήνα "στα Τάρταρα"» (3/4)

text ©2015 yahooxaxaxouxa.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Από την 27η Απριλίου 2013 και μετά, δόθηκε, για πρώτη φορά, η δυνατότητα σχολιασμού των αναρτήσεων, σε αυτό, εδώ, το ιστολόγιο.

Πνευματικά δικαιώματα © 2010 - 2024 yahooxaxaxouxa.blogspot.com όπου αναφέρεται, σημειώνεται.
To yahooxaxaxouxa.blogspot.com δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο και τις υπηρεσίες άλλων δικτυακών τόπων στους οποίους παραπέμπει μέσω «δεσμών» (links).

  © Blogger templates Newspaper III by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP